08-07-2006
Grand-maman est morte. Κρίμα , βέβαια, αλλά το μόνο κοινό που είχαμε με τον Μερσώ ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε το θέμα, περιορίζεται στην απάθεια κατά τη διάρκεια των διαδικασιών που ακολούθησαν. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, είμαι εγώ υπερβολικά χοντρόπετσος άνθρωπος για να αντιληφθώ τη σημασία των γεγονότων ή απλά οι άλλοι είναι προσκολλημένοι σε στερεότυπες αντιδράσεις? Όπως και να έχει, πήγα, είδα και γύρισα.
Είμαι πολύ απαίσια, που ενώ ετοιμαζόμασταν, τα μόνα πράγματα που με απασχολούσαν ήταν το αν μου πήγαινε το μαύρο φόρεμα που μου έφεραν εκτάκτως από τη ντουλάπα μου στη Θεσσαλονίκη, διότι δεν είχα προνοήσει, το ότι τα μόνα παπούτσια που είχα ήταν κάτι ξύλινα ψηλοτάκουνα – πολύ τέλεια – και σκεφτόμουν αν πάει το καφέ με το μαύρο (αίσχος ήταν τελικά) και ότι επειδή δεν είχα ούτε γυαλιά ηλίου, πήρα κάτι ray ban (επίσης άσχετα με το μαύρο φόρεμα) της αδερφής μου, η οποία αποφάσισε να βάλει τα μαύρα, τα μεγάλα? Είναι και φέτος στη μόδα τα γυαλιά αυτά? Ναι, μάλλον. Αλλά μήπως είναι πολύ σούπα? Το πιστολάκι δεν ήταν και πολύ πετυχημένο και επειδή ούτε καλλυντικά είχα φέρει, πήρα πάλι από την αδερφή μου και αναρωτιόμουν αν μου πάνε τα χρώματα. Είναι βλέπεις πιο μελαχρινή…
Αποφάσισα να μην ξανααισθανθώ τύψεις. Όπως είπε και ο Βασίλης, ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΛΑΚΕΙΑ (…λιτό και πετυχημένο). Αν αισθάνεσαι άσχημα για κάτι που έκανες (ή δεν έκανες) κάνε κάτι τώρα για να το αλλάξεις. Αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα τώρα πια, ξεπέρασέ το και φρόντισε να μην επαναληφθεί. Έτσι είναι. Και αν μπορούσα να τα κάνω όλα πάλι από την αρχή, θα φρόντιζα να πάρω μαζί μου τα κατάλληλα ρούχα. The End.
Grand-maman est morte. Κρίμα , βέβαια, αλλά το μόνο κοινό που είχαμε με τον Μερσώ ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε το θέμα, περιορίζεται στην απάθεια κατά τη διάρκεια των διαδικασιών που ακολούθησαν. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, είμαι εγώ υπερβολικά χοντρόπετσος άνθρωπος για να αντιληφθώ τη σημασία των γεγονότων ή απλά οι άλλοι είναι προσκολλημένοι σε στερεότυπες αντιδράσεις? Όπως και να έχει, πήγα, είδα και γύρισα.
Είμαι πολύ απαίσια, που ενώ ετοιμαζόμασταν, τα μόνα πράγματα που με απασχολούσαν ήταν το αν μου πήγαινε το μαύρο φόρεμα που μου έφεραν εκτάκτως από τη ντουλάπα μου στη Θεσσαλονίκη, διότι δεν είχα προνοήσει, το ότι τα μόνα παπούτσια που είχα ήταν κάτι ξύλινα ψηλοτάκουνα – πολύ τέλεια – και σκεφτόμουν αν πάει το καφέ με το μαύρο (αίσχος ήταν τελικά) και ότι επειδή δεν είχα ούτε γυαλιά ηλίου, πήρα κάτι ray ban (επίσης άσχετα με το μαύρο φόρεμα) της αδερφής μου, η οποία αποφάσισε να βάλει τα μαύρα, τα μεγάλα? Είναι και φέτος στη μόδα τα γυαλιά αυτά? Ναι, μάλλον. Αλλά μήπως είναι πολύ σούπα? Το πιστολάκι δεν ήταν και πολύ πετυχημένο και επειδή ούτε καλλυντικά είχα φέρει, πήρα πάλι από την αδερφή μου και αναρωτιόμουν αν μου πάνε τα χρώματα. Είναι βλέπεις πιο μελαχρινή…
Αποφάσισα να μην ξανααισθανθώ τύψεις. Όπως είπε και ο Βασίλης, ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΛΑΚΕΙΑ (…λιτό και πετυχημένο). Αν αισθάνεσαι άσχημα για κάτι που έκανες (ή δεν έκανες) κάνε κάτι τώρα για να το αλλάξεις. Αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα τώρα πια, ξεπέρασέ το και φρόντισε να μην επαναληφθεί. Έτσι είναι. Και αν μπορούσα να τα κάνω όλα πάλι από την αρχή, θα φρόντιζα να πάρω μαζί μου τα κατάλληλα ρούχα. The End.
6 σχόλια:
pou ton thymhthikes ton Kseno Elenaki mou... ( me kaneis kai thymamai poly piesmenes epoxes ) Typseis den prepei na zeis giati den hsoun h monh enoxh ( gi ayto pou exeis typseis ) ftaine kai kati mamade, me to dikio topus ki aytes... ALLA pou pas se khdeia vre kammenh xwris gear???? Exases eukairia na kaneis th xarokammenh plhn chic. De se anagnwrizw... lol :)
Κριμα για τη γιαγια(η μητερα του πατερα σου που δεν ηταν καλα το χειμωνα υποθετω).
Παντως σε καταλαβαινω.Κι εμενα μου εχει τυχει σε παρομοια περιπτωση να ειμαι καπως κακοκεφος βεβαια αλλα σαφως λιγοτερο στεναχωρημενος απο οταν με παρατησε η πρωην ας πουμε.
Επισης ισως παιζει ρολο που ειχε πρβλημα υγειας καιρο και ειχες συμβιβαστει προφανως με την ιδεα.
Προσωπικα βρισκω πιο καλο το να παραδεχεσαι οτι δεν θες να πλανταξεις στο κλαμα,απο το να το παιζεις Μαρθα Βουρτση.Μηπως οι υπολοιπες κυριες στην κηδεια ηταν αβαφες και ντυμενες με παλια φτηνα ρουχα?Δε νομιζω...Μια χαρα θα ησουν και με τα δανεικα απο την αδερφη σου.Εξαλλου οτι και να βαλεις εσυ εισαι αστερι! :)
Βρε Ζουζού... εμμμ, sorry, φίλτατη serotonin ήθελα να πω... χαροκαμμένη πλην chic ήμουνα, απλά με δανεικό gear. Μη με κάνεις να νιώθω ακόμα πιο άθλια!!! Stop. Αρχίζω γιόγκα και έχω θετική σκέψη.
Heiron, σε λατρεύω επειδή είσαι ένας πανέξυπνος, διορατικός άνθρωπος, με άποψη, ένας πραγματικά αντικειμενικός παρατηρητής των γεγονότων κτλ, κτλ thanks for the support!
P.S. ναι, αυτή η γιαγιά ήταν...
kala kala mhn poume ki emeis mia kouventa! chk chk chk... :DD
off topic:
Giati exeis na kaneis post 100 xronia?
Se erwtw!
Ελένη,
είμαι τραγικός που δεν έχω αφήσει ποτέ καρτ-βιζίτ, το ξέρω. Αν και καθυστερημένα, συλληπητήρια για τη γιαγιά και όσο για το προηγούμενο σου ποστ, αφενός σ' αυχαριστώ για την αναφορά, αφετέρου ως πρεσβύτερος και plus κωλοπετσωμένος σου εφιστώ την προσοχή στο εξής: είναι πολύ εύκολο να πεις είμαι μοναδική, κανείς δεν με καταλαβαίνει και ως εκ τούτου αφήνομαι στην ευκολία της θλίψης. Προσωπικά, επειδή έχω έμφυτη ροπή στο δράμα (ενίοτε και στο μελόδραμα) το 'χω κάνει πολύ και σε καλό δε μου βγήκε. Για να καταλάβεις, έφτασα 36 κι ακόμη δεν έχω αποφασίσει τι είναι αυτό που με κάνει χαρούμενο...
Δημοσίευση σχολίου